• Кино zostało założone w 1981 roku w Leningradzie (obecnym Petersburgu, dla tych, co nie są amatorami historii) przez dziewiętnastoletniego wówczas Wiktora Coja (z czego łatwo można wywnioskować, iż urodził się on w 1962)
• Jak głosi Wikipedia zespół (a szczególnie sam Coj) są do dziś "ikonami rosyjskiej popkultury"
• Ich pierwsze koncerty grane były w prywatnych mieszkaniach (były to tak zwane "kwartirniki") i "podziemnych" klubach. 
• Jednakże od około 1987 (tu mogę się mylić, ale pi razy drzwi od wtedy) czyli mniej więcej w okresie pierestrojki, zaczęli koncertować na ogromnych stadionach w Moskwie i wielu innych miastach Rosji. Ich koncerty często gromadziły nawet 400 000 fanów
• Działalność zespołu zakończyła się w roku 1990, tragiczną śmiercią Coja (wokalista wjechał swoim moskwiczem w pusty autobus). Do dziś przyczyny wypadku są niewyjaśnione (tzn. oficjalna wersja mówi, że Coj zasnął za kierownicą), ale pełno jest teorii spiskowych na temat "służb, które chciały go zlikwidować". Teorie te są jednak mocno nieprzekonywające (niektórzy podejrzewają samobójstwo, ku czemu ja bym się bardziej skłaniała, ale już się tego nie dowiemy)

Przeszłam już chyba samą siebie, jeśli chodzi o regularne i systematyczne pisanie postów, ale w mojej szkole oceny można było wystawiać aż do ostatniego piątku (czyli 19.06), co dało nauczycielom czas na wepchnięcie nam jeszcze większej ilości sprawdzianów i projektów, jakby nie było ich dotychczas wystarczająco dużo. Zarazem, dało mi to mniej czasu na pisanie postów, ale oh god, kogo ja oszukuję i tak bym tego zrobiła bardziej sprawnie i wcześniej. Dzisiaj mam czas na cokolwiek tylko i wyłącznie dlatego, że nie poszłam do szkoły, bo i po co? Skoro oceny były do piątku, a już tego dnia i tak w szkole nie robiłam nic, to nie ma sensu. Gwoli ścisłości, w piątek jedynie na dwóch pierwszych lekcjach stwarzałam pozory robienia czegokolwiek, na historii facet przyszedł, stwierdził, że wystawił już oceny, po czym obrócił się na pięcie i rzucając "róbta, co chceta" skierował swe kroki do domu, na wfie doszłam do wniosku (nie ja jedyna, co prawda), że trzeba kiedyś zgłosić to "nieprzygotowanie" i wraz z tą leniwą połową mojej klasy obijałam się przez trzy godziny. Jak już widzicie, przychodzenie do szkoły dzisiaj, miałoby tyle samo, jak nie mniej sensu.

 Co do właściwych planów wakacyjnych, to za jakiś tydzień zostanę wywieziona na zadupie (czytaj: działkę) w jakimś bliżej nieokreślonym celu, a najprawdopodobniej po to, by łapać kleszcze, szukać kota, który nieustannie zwiewa do lasu i się znajduje (kot wybiera wolność średnio trzy razy w ciągu tygodnia i odnajduje się po góra godzinie) i udawać, że mi się to podoba. Po tej jakże optymistycznej wizji, która potrwa dzięki Bogu tylko tydzień, udam się do Sankt Petersburga drogą powietrzną (dobrze, że nie pociągiem, bo jazda czymś takim przez dobę, nie jest na moje nerwy). Tam spędzę, znowu tydzień, tym razem na jakichś bardziej wyrafinowanych rozrywkach, jak oglądanie Ermitażu (YAASSS!), czy łażenie po targowiskach w poszukiwaniu oryginalnych pamiątek z okresu Sowieckowo Sojuza